Kamienna podstawa – opowieść o ziemi

Parter domu z kamienia dziko łupanego przypomina mury, które od wieków oplatały wiejskie ogrody, strzegąc ich tajemnic i opowieści. Jest jak fundament wyciosany z ziemi, który jednocześnie stabilizuje i otwiera przestrzeń. Kamienne ściany, chropowate i nieregularne, zdają się nosić w sobie ślady przeszłości, jakby były świadkami mijających sezonów i zmieniającego się światła.
To właśnie tutaj, na parterze, toczy się codzienne życie mieszkańców. Wewnątrz, otwarta przestrzeń żyje w dialogu z patio – półotwartym, spokojnym azylem, gdzie brzozowe gałęzie delikatnie szepczą na wietrze. Patio osłonięte z trzech stron, intymne i chronione przed kaprysami pogody, zdaje się być sercem domu – miejscem spotkań, refleksji i odpoczynku.

Piętro – lekkie formy i tynk inspirowany brzozami

Na kamiennym parterze wspiera się piętro, którego elewacja została wykończona jasnoszarym tynkiem, nawiązującym kolorem do smukłych pni brzóz rosnących na działce. Wyższa część budynku składa się z trzech niewielkich brył, każda z nich przykryta osobnym skośnym dachem. Dzięki takiemu zabiegowi, dom nabiera dynamiki, przypominając tradycyjne zabudowania wiejskie, jednocześnie zachowując współczesny charakter.

Każda z tych brył mieści osobną sypialnię, co pozwala na funkcjonalne rozdzielenie przestrzeni prywatnych. Dzięki niezależnym układom każdej „chaty” mieszkańcy mogą cieszyć się zarówno spokojem, jak i poczuciem prywatności.

Relacja z brzozowym gajem – cisza i światło

„Dom między brzozami” wplata się w otaczający krajobraz tak, jak brzozy wplatają się w ciszę. Kamień opowiada historię ziemi, z której wyrasta, a szary tynk odbija biel drzew, sprawiając, że dom stapia się z otoczeniem, niemal znikając wśród liści i cieni.

Brzozowy gaj nie jest tu jedynie tłem – staje się integralną częścią projektu. Wewnętrzne patio to scena dla drzew, które wchodzą do domu swoim delikatnym szelestem. W każdym zakątku czuć obecność natury: światło igrające na ścianach, wiatr unoszący zapach liści, miękki cień, który koi w upalne dni.

Forma, która opowiada historię

„Dom między brzozami” nie narzuca się swoją obecnością – jest jak pieśń szeptana między gałęziami. Jego forma, subtelna i delikatna, unika przepychu, stając się miejscem, które żyje w harmonii z otoczeniem. Jest odpowiedzią na pragnienie, by zamieszkać w przestrzeni, która jednocześnie łączy i chroni, która otula jak brzozowy las i daje poczucie przynależności do miejsca – jedynego w swoim rodzaju.

Tu kamień spotyka brzozę, a dachy unoszą się ku niebu, niczym wyciągnięte ku światłu ramiona. Tu życie toczy się między ziemią a niebem, między wnętrzem a zewnętrzem, między codziennością a poezją. To dom, który nie tylko stoi między brzozami, ale staje się ich częścią.